این درخت، دارای دانه‌های خوراکی است و در سردهٔ پرونوس طبقه‌بندی می‌شود. میوهٔ بادام، از نوع شفت است که از یک پوستهٔ بیرونی نرم و یک پوستهٔ سخت، زیر آن تشکیل شده‌است. بادام به‌صورت با پوست یا بدون پوست یا به صورت خام به فروش می‌رسد.
ارتفاع درخت بادام ۴ تا ۱۰ متر است و قطر آن نیز می‌تواند به بیش از ۳۰ سانتی‌متر برسد. نوع خودروی آن را که هسته‌های کوچک دارد، «اَرْژَن» می‌نامند.
خاک
درختان بادام در خاک‌های رستی و شنی با زهکشی خوب بهتر رشد می‌کنند. داشتن زهکشی خوب برای درخت بادام ضروری است، به همین دلیل خاک‌های سطحی رسی کم عمق قرارگرفته بر روی زیر خاک‌های رسی سنگین، برای کشت این درخت مناسب نیستند. درجاییکه زیرخاک سطحی یک لایه سخت وجود داشته باشد که مانع زهکشی مناسب آب گردد، توصیه می‌شود از خاک‌ورزی عمیق استفاده گردد. خاک‌های بسیار شنی می‌توانند به دلیل فرسایش بادی و حفظ ضعیف رطوبت و مواد غذایی، نامناسب باشند. اگر قرار باشد درخت بادام در خاک‌های بسیار شنی کاشته شود، باید قبل از کاشت با افزودن مقادیر زیادی مواد آلی و چمن‌زنی منظم پوشش گیاهی، زمین جهت افزایش محتوای آلی خاک، اصلاح شود.
درختان بادام، خاک با pH نزدیک به ۷ را ترجیح می‌دهند، اما با انتخاب ساقه زیر زمینی (root stock selection) این محدوده افزایش می‌یابد. وجود لایه‌های آهکی در خاک بسیاری از مناطق برای کشت بادام یک مشکل محسوب می‌شود و باید از کشت درخت در جایی که نیم متر بالای خاک دارای پی‌اچ بالاتر از ۸ است اجتناب شود. بادام به خاک‌های شور و آبیاری با آب شور حساس است. با این حال، تحقیقات در کالیفرنیا نشان می‌دهد که رشد و تولید میوه در خاک‌هایی با سطح شوری کمتر از ۱٫۵ دسی زیمنس بر متر و آبیاری با آبی که سطح شوری آن کمتر از ۱٫۱ دسی زیمنس بر متر است، مختل نمی‌شود (هدایت الکتریکی آب آبیاری بر حسب دسی زیمنس بر متر در ۲۵ درجه سلسیوس (dSm-1) بیان می‌شود). این تحقیق بر این فرض استوار است که آبیاری امکان شستشوی کافی را برای جلوگیری از تجمع نمک در خاک فراهم می‌کند. آنالیز کامل خاک قبل از کاشت همیشه توصیه می‌شود.
آب و هوا
سرمای زمستان
درختان بادام به یک دوره سرمای زمستانی نیاز دارند تا از گلدهی خوب و رشد بهاره اطمینان حاصل شود. درحالی‌که نیازهای سرمایی انواع بادام کمی متفاوت است، برای تولید تجاری به ۳۰۰ تا ۵۰۰ ساعت سرمایش زیر ۱۰ درجه سلسیوس نیاز است.
سرمازدگی
سرمازدگی یکی از بزرگ‌ترین خطرات برای محصول بادام به ویژه در زمان گلدهی و رشد میوه در اواخر زمستان و اوایل بهار محسوب می‌شود. حساسیت گل بادام به یخبندان با بالغ شدن گل افزایش می‌یابد و سرمای خفیف در هنگام ریزش گلبرگ ممکن است محصول را از بین ببرد. خاک مرطوب شدت سرمازدگی را کاهش می‌دهد و آبیاری از طریق آبپاش‌های زیر درخت اغلب برای کاهش خسارت وارد شده توسط سرما استفاده می‌شود. با این حال، ایمن‌ترین استراتژی این است که از کاشت در مکان‌هایی مانند دره‌ها که مستعد زهکشی هوا و یخبندان در اواخر زمستان و اوایل بهار هستند، اجتناب شود. زهکشی هوا (Air drainage) اصطلاحی است که به جریانی از هوای سرد که از یک شیب به سمت پایین حرکت می‌کند و در پایین دره منطقه یخبندان ایجاد می‌کند گفته می‌شود.
رطوبت هوا
درختان بادام در شرایط مرطوب مستعد ابتلا به بیماری هستند. وجود رطوبت کم و هوای خشک به ویژه از بهار تا پاییز، برای تولید تجاری بادام ضروری است تا فشار بیماری را در سطح قابل کنترل نگه دارد. هوای آفتابی خشک در هنگام گلدهی نیز فعالیت زنبور عسل و تشکیل میوه را افزایش می‌دهد. وجود یک دوره بدون باران در تابستان و پاییز برای رسیدن میوه و همچنین خشک شدن آجیل و اطمینان از کیفیت مغز بسیار مهم است. از این رو بادام برای مناطقی که فصل رشد آن خشک و بدون باران است، مناسب است.
نیازهای آبی
از آنجایی که تولید بادام مرغوب نیاز به آب و هوای گرم و خشک دارد، نیاز به آبیاری در طول فصل رشد زیاد است. مقدار آب مورد نیاز بر اساس محل و سن درخت متفاوت است، اما گفته شده که هر هکتار باغ بادام برای تولید بهینه تقریباً به ۱۴ میلیون لیتر آب در سال برای آبیاری نیاز دارد.
باد
وزش باد شدید هم برای رشد درختان و هم برای رشد میوه مضر است. بادشکن باید قبل از کاشت درخت ایجاد شود، زیرا درختان جوان بیشتر مستعد آسیب توسط باد هستند. بادشکن‌های موقت ممکن است کافی باشند و کشت سورگوم سریع الرشد بین بلوک‌های باغ یک بادشکن کوتاه مدت مؤثر است. اگرچه یک باغ زمانی که درختان به رشد مناسب می‌رسند و سایبان‌ها متراکم هستند، سرپناه خود را ایجاد می‌کند، اما شاخه‌های درختان باربر زمانی که بار محصول سنگین است در معرض آسیب باد هستند.
