تکثیر
برای شروع جوانه زنی، بذر بادام را در ماسه مرطوب یا ورمیکولیت قرار داده و آن را در یخچال یا سردخانه قرار می‌دهند. زمان شروع جوانه‌زنی با توجه به رقم پایه متفاوت است. زمان جوانه‌زنی دانه هلو بیش از دو برابر زمان مورد نیاز برای دانه بادام است. پس از جوانه‌زنی، بذر در اوایل زمستان در بسترهای نهالستان کاشته می‌شود. ساقه بالای پایه برای تحریک رشد جوانه، هرس می‌شود و تمام ساقه‌های کناری قطع می‌شود. در پایان فصل رشد درختان باید بیش از یک متر ارتفاع داشته باشند. در اوایل زمستان که درخت خواب است، آن را برای کاشت مجدد در باغ از زمین درمی‌آورند.
روش‌های کاشت
درختان بادام در زمان خواب زمستانی کاشته می‌شوند. اوایل زمستان بهترین زمان برای کاشت درخت بادام است زیرا جوانه زنی بادام می‌تواند تا اواخر زمستان شروع شود. پس از آماده شدن خاک، سیستم آبیاری نصب شده و ردیف‌های باغ و فاصله درختان مشخص می‌شود. در مناطقی که مستعد ابتلا به گال طوقه هستند، درختان ریشه برهنه در یک ماده تلقیح کننده ضد گال غوطه‌ور می‌شوند که از آنها در برابر گال طوقه محافظت می‌کند. ریشه درختان با ریشه برهنه باید همیشه در طول فرآیند کاشت مرطوب نگه داشته شود. پس از کاشت، پیوند جوانه‌ها باید همیشه بالای سطح خاک باشد. در جاهایی که خرگوش‌ها حضور دارند و احتمال آفتاب سوختگی تنه وجود دارد، هنگام کاشت، آستین‌های محافظ درخت در اطراف تنه قرار می‌گیرند.
مدیریت درختان جوان
برای حداکثر رشد درخت، علف‌های هرز باید به‌طور منظم حذف شوند. این کار ممکن است شامل ترکیبی از وجین دستی در اطراف درختان و استفاده از علف‌کش در امتداد ردیف درختان و اطراف تجهیزات آبیاری باشد. رطوبت کافی خاک و تغذیه درختان، رشد مطلوب را تضمین می‌کند. استفاده مکرر از کود به میزان کم بهترین رشد را برای درختان جوان ایجاد می‌کند. با اینکه معمولاً در باغ‌های جوان از یک کود نیتروژن بالا استفاده می‌شود، تعادل کافی از پتاسیم نیز ضروری است. کارآزمایی‌ها نرخ رشد قابل‌توجهی را از کاربردهای بسیار مکرر با دوز پایین از طریق سیستم کوددهی نشان داده‌اند.
شکل‌دهی درخت در اولین فصل رشد آغاز شده و بیشتر در خواب زمستانی انجام می‌شود. هرس سبک برای درختان جوان توصیه می‌شود زیرا سطح برگ بزرگتری برای حمایت از درخت در حال رشد باقی می‌گذارد. هدف حفظ بنیه و ترویج زود باردهی است.
مدیریت درختان بارور
آبیاری
با اینکه نیاز آبی سالانه بادام بین ۱۱۰۰ تا ۱۴۰۰ میلی‌متر در سال است، اما زمان دقیق آبیاری و مقدار آب مصرفی مورد نیاز با نظارت با دستگاه‌های اندازه‌گیری رطوبت خاک مشخص می‌شود. این دستگاه‌ها در اعماق مختلف قرار می‌گیرند و فعال‌ترین عمق ناحیه ریشه حدود ۶۰ سانتی‌متر است. در حالی که اوج تقاضای آب در اکثر مناطق پرورش بادام در ماه‌های آذر و دی است، رطوبت بهار و اواخر تابستان نیز بسیار مهم است. باغ بادام برای مدت کوتاهی قبل از برداشت آبیاری نمی‌شود تا محیط خشکی برای ریزش آجیل تضمین شود.
آبیاری قطره‌ای کارآمدترین روش آبیاری برای بادام است و ممکن است قطره چکان‌های زیادی برای هر درخت (بسته به ظرفیت قطره چکان) مورد نیاز باشد تا اطمینان حاصل شود که سطح مناسبی از ناحیه ریشه آبیاری می‌شود. با این حال، در جایی که آبیاری یک محصول پوششی بین ردیفی مورد نیاز است، میکرو آبپاش‌ها مناسب‌تر هستند. از آنجایی که محصول بادام از روی زمین برداشت می‌شود، نصب خطوط آبیاری و قطره چکان‌ها به گونه‌ای که مانعی برای ماشین آلات برداشت ایجاد نکنند، مهم است.
کود دهی
در یک باغ تولیدی، مقدار کود مورد نیاز به عوامل بسیاری از جمله مقدار ماده مغذی حذف شده از باغ در هنگام برداشت بستگی دارد. بررسی وضعیت مواد مغذی درختان با انجام تجزیه و تحلیل برگ به صورت سالانه انجام می‌شود. نیتروژن و پتاسیم، مواد مغذی مورد نیاز در باغ‌های بادام هستند و در حالی که می‌توان از هر کود نیتروژن‌داری استفاده کرد، اوره یا نیترات آمونیوم اغلب توصیه می‌شود. کوددهی از طریق آبیاری قطره‌ای کارآمدتر است اما کوددهی زمینی نیز رایج است. نیتروژن قبل از گلدهی و در بهار و تابستان استفاده می‌شود. معمولاً سالانه ۲۰۰ کیلوگرم نیتروژن واقعی در هر هکتار باغ بادام بارور مصرف می‌شود.
تجزیه و تحلیل برگ بادام نشان داده است که عنصر روی در بسیاری از مناطق کشت بادام و به ویژه در ماسه‌های عمیق و خاک‌های کم عمق حاوی آهک آزاد، دچار کمبود است. روی به‌طور مؤثر از طریق محلول پاشی در فصل بهار اعمال می‌شود. کود سوپرفسفات در پاییز مصرف می‌شود و هر چند سال یک بار مصرف آن در بسیاری از باغات کافی بوده‌است. برای ارزیابی وضعیت عناصر غذایی درخت، انجام تجزیه و تحلیل برگ به صورت سالانه توصیه می‌شود.
هرس
درختان باربر در صورت لزوم هرس می‌شوند تا چوب‌های قدیمی حذف شده و تولید چوب جدید ترویج شود. هدف از هرس ارتقای چوب بارده، اجازه نفوذ نور خورشید به تاج پوشش، حفظ بنیه درخت و امکان دسترسی ماشین آلات است. برش‌های هرس باید با هدف نازک شدن شاخه‌ها و حذف اندام‌های ضعیف، شلوغ یا بد شکل باشد. داشتن یک تنه تمیز که اجازه تکان دادن مؤثر درخت را فراهم کند مهم است. تکان دادن اندام‌های بلند شلاقی نسبت به اندام‌های کوتاه‌تر کاملاً باردار دشوارتر است. هرس باید پس از برداشت در پاییز در هوای خشک انجام شود تا خطر بیماری به حداقل برسد. برخی از پرورش دهندگان از ماشین آلات پرچین برای کاهش هزینه هرس استفاده می‌کنند. می‌توان از پرچین‌ها برای بالای تاج درخت یا پرچین کناره‌های تاج پوشش استفاده کرد، اما این کار باعث کاهش عملکرد دانه در فصل بعد می‌شود.
